ბიზნესი
რეიტინგები
სკოლის მართვა
განათლება, როგორც ყიდვა-გაყიდვის ობიექტი
სამწუხაროა და საზოგადოებისთვის საზიანოც, როდესაც სოციალურ ურთიერთობის, როგორც წმინდა წყლის ეკონომიკური ინტერესის მართვას ცდილობენ.
მაგალითად დღეს ვკითხულობთ:
ცოდნას მასწავლებელი კი არ აწარმოებს, არამედ იქმნება მოსწავლის მიერ, პედაგოგთან, სხვა მოსწავლეებთან და არსებულ ცოდნასთან ინტერაქციაში. მასწავლებელი კლიენტების შეკვეთილ ღირებულებებს კი არ ყიდის, თანაც ისეთს, როგორიც თითოეულ მათგანს მოეწონება, არამედ უწყობს ხელს, რომ ეს ღირებულებები მოსწავლეს ჩამოუყალიბდეს, მათ შორის ზოგჯერ კონკრეტული ოჯახის ღირებულებებთან კონკურენციაში.
არც სკოლა უნდა ყიდდეს რაიმეს და ცხადია, ბიზნესის მსგავსად სულაც არ უნდა იყოს მინიმალური დანახარჯებით, მაქსიმალურ ფინანსურ მოგებაზე ორიენტირებული. მოსწავლე და მშობელი, ისევე, როგორც ფართო საზოგადოება მასწავლებლის და სკოლის ადამინისტრაციის პარტნიორია, რომელთა შორის დემოკრატიულ ურთიერთობაშიც უნდა აღიზარდოს ინდივიდი და ახალი თაობაც.
რა აბსურდი შეიძლება მოყვეს ამგვარ დამოკიდებულებას, ეს იუმორისტული სკეჩი გვაჩვენებს. "კლიენტი", ანუ მშობელი ითხოვს სკოლის დირექტორისგან გამოცვალოს მისი შვილი, რადგან ის "პროდუქტით" უკმაყოფილოა.
მაგალითად დღეს ვკითხულობთ:
განათლებისა და მეცნიერების მინისტრი სკოლების საჯარო რეიტინგების სისტემის შემოღებას გეგმავს, რომელიც არა გამოცდების შედეგებით, სერიტფიცირებული მასწავლებლების რაოდენობით, ან მოსწავლეთა ნიშნებით, არამედ მშობლებისა და მოსწავლეების შეფასებებით შედგება. თითოეული სკოლის, დირექტორის, ცალკეული პედაგოგების შეფასებებს ისინი საჯაროდ დაწერენ და სხვებსაც ექნებათ საშუალება ამა თუ იმ სკოლის ავკარგიანობის შესახებ უშუალოდ მისი „მომხმარებლისგან“ – მოსწავლისა და მშობლისგან შეიტყოს....მასწავლებელ-მოსწავლის ურთიერთობა არ არის გამყიდველ-მყიდველის, მწარმოებელ-მომხმარებლის ურთიერთობა, ისევე როგორც მშობელი-შვილის, ან კოლეგებს, ან თანამოაზრეებს შორის ურთიერთობა არ არის ეკონომიკური ინტერესის მქონე, არამედ უპირატესად სოციალური ინტერაქციაა.
მაგალითად, გარკვეული დაფინანსებების წინაპირობა შეიძლება ის გახდეს, რომ კონკრეტულად ამ სკოლაზე რეიტინგი საჯარო იყოს. ანუ, მე მოგცემ შენ დამატებით ახალი თემის დაფინანსებას, ოღონდ იმ თემაში გამოხმაურებები საჯარო უნდა იყოს. როგორც „ამაზონზე“ ყველა პროდუქტზე მისი მომხმარებლის მოსაზრება წერია, დადებითიც და უარყოფითიც, ჩვენც ვფიქრობთ, რომ ასეთი სისტემა შევქმნათ,“ – აღნიშნა მან.
ცოდნას მასწავლებელი კი არ აწარმოებს, არამედ იქმნება მოსწავლის მიერ, პედაგოგთან, სხვა მოსწავლეებთან და არსებულ ცოდნასთან ინტერაქციაში. მასწავლებელი კლიენტების შეკვეთილ ღირებულებებს კი არ ყიდის, თანაც ისეთს, როგორიც თითოეულ მათგანს მოეწონება, არამედ უწყობს ხელს, რომ ეს ღირებულებები მოსწავლეს ჩამოუყალიბდეს, მათ შორის ზოგჯერ კონკრეტული ოჯახის ღირებულებებთან კონკურენციაში.
არც სკოლა უნდა ყიდდეს რაიმეს და ცხადია, ბიზნესის მსგავსად სულაც არ უნდა იყოს მინიმალური დანახარჯებით, მაქსიმალურ ფინანსურ მოგებაზე ორიენტირებული. მოსწავლე და მშობელი, ისევე, როგორც ფართო საზოგადოება მასწავლებლის და სკოლის ადამინისტრაციის პარტნიორია, რომელთა შორის დემოკრატიულ ურთიერთობაშიც უნდა აღიზარდოს ინდივიდი და ახალი თაობაც.
Post a Comment