თბილისის საჯარო სკოლებში დირექტორების არჩევნები პირველად 2006-07 სასწავლო წელს ჩატარდა. მაშინ პრაქტიკულად ყველა სკოლაში კონკურსში დირექტორობის მსურველი სამი კანდიდატი ყავდა სამეურვეო საბჭოს ასარჩევად.
წელს კიდევ ერთხელ ტარდება დირექტორების არჩევნები. სკოლების დიდ ნაწილში (დაახლოებით 60%-ში) სამეურვეო საბჭოების წინაშე მხოლოდ ერთი კანდიდატია. (აქ შეგიძლიათ ნახოთ კანდიდატების განაწილება)
იბადება კითხვა, რა მოხდა ამ წლებს შორის, რასაც შეეძლო გამოეწვია კანდიდატების რაოდენობის შემცირება, ანუ ალტერნატივების არარსებობა სკოლების დიდ ნაწილში?
მინდა გამოვყო ორი ფაქტორი, რომელსაც სავარაუდოდ შეეძლო ემოქმედა ამ ცვილილებაზე:
ა) შეიცვალა კონკურსის პირობები, რის თანახმადაც კანდიდატების სკოლებში განაწილება სამინისტროზეა დამოკიდებული. მანამდე, კანდიდატების 20% თავად ირჩევდა სასურველ სკოლას, ხოლო დანარჩენები შემთხვევითი შერჩევის პრინციპით ნაწილდებოდნენ სკოლებში.
ბ) სავარაუდოდ საჯარო სკოლის დირექტორის თანამდებობამ წინა წლებთან შედარებით დაკარგა მიმზიდველობა. ამის მიზეზები შეიძლება იყოს საგანმანათლებლო სისტემის მართვის არსებული პოლიტიკა (ნაკლები თვითმართველობა, დირექტორების წინა კონკურსის დისკრედიტაცია, ცვალებადი წესები, დირექტორების სამაგალითო და მიკერძოებული დასჯები, ნაკლები მარკეტინგული კამპანია კადრების კონკურსში მოსაზიდად და ა.შ.), შეზღუდული ფინანსური სარგებელი, ალტერნატიული დასაქმების შესაძლებლობების გაჩენა და ა.შ.
მართლაც ეს ორი ფაქტორი იყო თუ არა გადამწყვეტი კონკურსში კანდიდატების რაოდენობის უარყოფითი მიმართულებით ცვლილებისთვის ამას კვლევა ჭირდება. თუმცა, იმ შემთხვევაში თუ სხვა უკეთესი ახსნა ვერ მოეძებნა ამ ცვლილებას, მაშინ შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ ამ ჰიპოთეზას ნოყიერი საფუძველი აქვს.
წელს კიდევ ერთხელ ტარდება დირექტორების არჩევნები. სკოლების დიდ ნაწილში (დაახლოებით 60%-ში) სამეურვეო საბჭოების წინაშე მხოლოდ ერთი კანდიდატია. (აქ შეგიძლიათ ნახოთ კანდიდატების განაწილება)
იბადება კითხვა, რა მოხდა ამ წლებს შორის, რასაც შეეძლო გამოეწვია კანდიდატების რაოდენობის შემცირება, ანუ ალტერნატივების არარსებობა სკოლების დიდ ნაწილში?
მინდა გამოვყო ორი ფაქტორი, რომელსაც სავარაუდოდ შეეძლო ემოქმედა ამ ცვილილებაზე:
ა) შეიცვალა კონკურსის პირობები, რის თანახმადაც კანდიდატების სკოლებში განაწილება სამინისტროზეა დამოკიდებული. მანამდე, კანდიდატების 20% თავად ირჩევდა სასურველ სკოლას, ხოლო დანარჩენები შემთხვევითი შერჩევის პრინციპით ნაწილდებოდნენ სკოლებში.
ბ) სავარაუდოდ საჯარო სკოლის დირექტორის თანამდებობამ წინა წლებთან შედარებით დაკარგა მიმზიდველობა. ამის მიზეზები შეიძლება იყოს საგანმანათლებლო სისტემის მართვის არსებული პოლიტიკა (ნაკლები თვითმართველობა, დირექტორების წინა კონკურსის დისკრედიტაცია, ცვალებადი წესები, დირექტორების სამაგალითო და მიკერძოებული დასჯები, ნაკლები მარკეტინგული კამპანია კადრების კონკურსში მოსაზიდად და ა.შ.), შეზღუდული ფინანსური სარგებელი, ალტერნატიული დასაქმების შესაძლებლობების გაჩენა და ა.შ.
მართლაც ეს ორი ფაქტორი იყო თუ არა გადამწყვეტი კონკურსში კანდიდატების რაოდენობის უარყოფითი მიმართულებით ცვლილებისთვის ამას კვლევა ჭირდება. თუმცა, იმ შემთხვევაში თუ სხვა უკეთესი ახსნა ვერ მოეძებნა ამ ცვლილებას, მაშინ შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ ამ ჰიპოთეზას ნოყიერი საფუძველი აქვს.