ხარისხის უზრუნველყოფა

განათლების რეფორმის ფარგლებში სკოლებს მეტი ავტონომია აქვთ საკუთარი სასწავლო პროცესის ორგანიზებაში. ეს ეხება სასწავლო გეგმების მოდიფიცირებას, სახელმძღვანელოების თუ სხვა სასწავლო მასალების შერჩევას და სხვ. სახელმწიფო ორიენტირებულია შედეგებზე და ნაკლებად პროცესებზე. რადგან პროცესების კონტროლი მცირდება მნიშვნელოვანია, რომ სახელმწიფომ უზრუნველყოს ხარისხის მართვის გამართული სისტემა.


ახალი სისტემა
მოდელი რომ გავამარტივოთ ხდება ხარისხის მართვა შემავალი რესურსების, პროცესისა და შედეგის დონეზე.
მასწავლებლების სერტიფიცირება უზრუნველყოფს მასწავლებლების საკმარის კომპეტენციებს იმისთვის, რომ შეძლონ ეროვნული სასწავლო გეგმით სწავლება. სახელმძღვანელოების ხარისხის მართვა იძლევა იმის საშუალებას, რომ სახელმძღვანელოები, რომლებსაც მასწავლებლები აირჩევენ იყოს ისეთი, რომელიც საკმარის დახმარებას გაუწევს მასწავლებლებს საგანმანათლებლო პროცესის წარმართვაში. ინფრასტრუქტურის სტანდარტები ეხმარება სახელმწიფოს, რომ გარემო სადაც სწავლა მიმდინარეობს მოაწყოს ასევე საგანმანათლებლო და სხვა საჭიროებების (მაგ. უსაფრთხოება და სხვ.) მიხედვით.

ეროვნული სასწავლო გეგმა და ზოგადი განათლების კანონი განსაზღვრავენ იმას, თუ როგორ პრინციპებს უნდა ეყრდნობოდეს საგანმანათლებლო პროცესი. ამ პროცესის მართვა სახელმწიფოს მხრიდან ხდება აკრედიტაციის მეშვეობით. აკრედიტაციისთვის სკოლა სპეციალურად ემზადება და აკრედიტაციის შედეგად ხდება იმის გარკვევა თუ რა ნაკლი და ძლიერი მხარეები აქვს სკოლას იმისთვის, რომ სახელმწიფომ და სკოლამ ერთად დასახონ გზები სიტუაციის გასაუმჯობესებლად.

შედეგების მართვა ძირითადად კვლევების მონაცემების შედეგად ხდება . ტარდება შეფასებები საქართველოსა და საერთაშორისო მაშტაბით. ახალ სისტემაში შედეგების კვლევა უფრო მარტივია, რადგან ეროვნული სასწავლო გეგმა აღწერს იმ შედეგებს, რასაც მოსწავლემ უნდა მიაღწიოს წლის ბოლოს და იმ ინდიკატორებს, რამაც შეიძლება გვაჩვენოს, რამდენად აქვს მას მიღწეული ამ შედეგებისთვის.

ხარისხის მართვისთვის და ინფორმაციაზე დაყრდნობით გადაწყვეტილებების მისაღებად არის შექმნილი სპეციალური მართვის სისტემა EMIS (Education Management Information System) რომელიც აერთიანებს სხვადასხვა სტატისტიკურ მონაცემს განათლების სისტემის შესახებ. ამ სტატისტიკური მონაცემების შედეგად ხდება განათლების ძირითადი ინდიკატორების გამოთვლა.

ძველი სისტემა
ძველი სისტემა ორიენტირებული იყო ძირითადად შენატანებისა და პროცესის კონტროლით. მიაქციეთ ყურადღება, რომ მნიშვნელოვანია, რომ ეს იყო კონტროლი და არა მართვა. კონტროლი გულისხმობდა იმას, რომ მკაცრად იყო რეგლამენტირებული თუ რას აკეთებდა მასწავლებელი ყოველდღიურად, რას აკეთებდა სკოლის ადმინისტრაცია და სხვ. მაგ. ზუსტად იყო გაწერილი საკონტროლოებისა და საკლასო წერების რაოდენობა, მოსწავლეების კლასში რაოდენობა და სხვ. ეს პრინციპი არა მხოლოდ საბჭოთა სისტემის ნაწილი იყო. ეს იყო ზოგადად იმ მცდარი მიდგომის ნაწილი, რომელიც გულისხმობდა, რომ სტანდარტულ პროცესს სტანდარტული შედეგი მოყვება. ანუ იგულისხმებოდა, რომ თუ მასწავლებელი კონკრეტულ აქტივობებს გაატარებს ის აუცილებლად მაქსიმალუად კარგ შედეგს მიიღებს. ამ სისტემის მცდარობა იმაშია, რომ არ ითვალისწინებს მოსწავლეების ინდივიდუალიზმს, სკოლების მრავალფეროვნებას, როგორც კულტურული ისე ინფრასტრუქტურული კუთხით. ასევე მცდარია ეს მიდგომა, რადგან რეალურად უგულველყოფს შედეგებს. შედეგების მართვა სახელმწიფოს მხრიდან არ ხდებოდა.